اهواز یا تهران؟ مسئله این است !

هرچی بیشتر میگذره، بیشتر به این نتیجه میرسم که ما نمیتونیم تا آخرعمر بمونیم تهران. در واقع زندگی در تهران برامون خوب نیست.

و تنها وابستگی من در اینجا درسمه که نمیتونم ازش دل بکنم و حوزه ای که اهواز نداره و باید منصرف بشم از ادامه ش و این سخت تر از دل کندن از دانشگاهه. وضعیت دانشگاه اهواز اصلا قابل قبول نیست. چه از نظر علمی چه مسیر رفت و آمدش .. 

من از قبل ازدواجم هم عشق تهران نبودم و هیچ تلاشی هم نکردم که دانشگاه تهران قبول بشم حتی ! وقتی اینجا زندگی کردم، فهمیدم که تهران رو دوست دارم با تموم مشکلاتی که داره. ولی نه اونقدر که حاضر بشم تا ابد بمونم توش. مگر در این صورت که مامان اینا بیان تهران و خونه شون دقیقا کنار ما باشه و خب هیچ وقت این اتفاق نخواهد افتاد. 

مشکلات اهواز رو هم نمیشه انکار کرد. از وضعیت فرهنگیش گرفته تا گرمای هوا و آلودگیش و کمبود امکانات و .. ولی همه ی اینا برای من قابل تحمله وقتی کنار خانوادم باشم.

بنظرم تهران برای این خوبه که آدم بیاد یه مدتی اینجا پیشرفت کنه و بعد برگرده. میشه از امکاناتش استفاده کرد و برگشت. هرچند برگشت سخته و باید دلیل محکمی وجود داشته باشه ولی تهران موندن آدم رو افسرده میکنه. لااقل برای ما که اینطور بوده !