شب شهادت جدّمان است ..
دلم میخواست به این مناسبت روضه ای برپا کنیم همه ساله . کم ترین کاری که از دست فرزندانتان برمی آید .. حس نابی ست این پیوند .. و سنگین و سخت ! دست مان را بگیرید که نیازمندترینیم ..
بعد از این که عیدی های امسالم جمع شد، رفتم بانک و همه رو ریختم تو حساب پس اندازم. حساب پس انداز خود ِ خودم و تصمیم گرفتم به هیچ عنوان خرج شون نکنم. نه برای روز مرد، نه سالگرد عروسی، نه تولد همسر و نه هیچ مناسبت دیگری ! تصمیم دارم برای خودم نگه شون دارم. برای شادی هایی که نیاز دارم خرج شون کنم :) شاید رفتم یه ماگ دوست داشتنی گرفتم یا یه لباس به سلیقه ی خودم. اصلا همین همشهری داستان که یک سالی میشه ازش دور شدم و شدیدا هواشو کردم .. امیدوارم موفق بشم و به سرم نزنه برای این که بتونم چیز بهتری برای همسر بگیرم، به این پول ها دست بزنم !