سلام بر مادرم زهرا

.روزمادر.

سال پیش من یه مامانِ تازه نفس بودم که اولین روزهای مادریم طی میشد.. دلخور از این که چرا همسر بعد زایمانم هدیه نداد بهم و دسته گل نیورد موقع دیدن من و دخترک.. یهویی شدن زایمان و فرصت نداشتن برای تهیه هدیه و توصیه دکتر به نیوردن گل (به خاطر عطرش برای نوزاد) رو بهونه میدونستم و نشونه ی توجه نکردن به من.

مقداریش بخاطر تغییرات روحی و روحیه حساس بعد زایمان بود و من واقعا دلخور بودم و گریه میکردم!

تا این که همسر یه انگشتر بسیار زیبا برام خرید و از دلم درآورد :)

هنوزم شیطون یه وقتایی قلقلکم میده و نیمه ی خالی گذشته رو بهم نشون میده!

اما امسال..

زهراساداتم یکسال داره و من عاشقشم و دیشب قدردانی های همسر واقعا من رو به وجد آورد! منتظر هیچ هدیه ای نیستم همین که خدا من رو لایق مادری دونسته برام کافیه و همین که یه دختر سالم دارم خیلی خیلی شُکر داره..

مرگ همین حوالی ست..

یکی از اقوام مون دیشب به رحمت خدا رفت..

مدتی درگیر سرطان بود.. آخرین بار توی روضه امام حسین دیدمش.. آب شده بود بنده خدا.. روی ویلچر.. اصلا نمیتونستم باور کنم سرطان چه بلایی سرش آورده! اون خانم فعال و خوش صحبت و کدبانو.. با اشاره سر حرف میزد و دستاشو نمی تونست حرکت بده.. خیلی ناراحت شدم.. دیشب تا شنیدم گفتم راحت شد.. هرچند برای اطرافیان سخته.. بچه هاش که کوچیک بودن همسرش فوت میکنه و این خانم چهارتا بچه رو بزرگ میکنه.. انشاالله خدا اجرش بده و اون دنیا محل راحتی باشه براش.. انشاالله خدا صبر بده به خانوادش.. دخترش یک سال از من کوچیکتره و تازگیا عروس شده.. قطعا الان خیلی بی قراره..  ایشالا دلش آروم بگیره..

ست مادر دختری :|

مامانی که دو هفته ست با گلودرد و سرفه های شدید درگیره..

دخترکی که دو روزه بی حال و سرماخوردست..

و پدری که تا حالا جون سالم به در برده :))

این است حال و روز خانواده ی ما..

دلم میخواد همه ی روز بخوابم.. حس میکنم خیلی ضعیف شدم.. سخت ترین کار حوصله کردن با دخترکوچولو..

اما..

فردا میایم راهپیمایی ^-^ با کالسکه.

جشن تولد

تولد گل دختر، روز جمعه هفده بهمن برگزار شد..

با تم خرگوشی مامان ساز.. یه ریسه و سه تا بادکنک و کیک خرگوشی دست ساز ِِ بی بی اش.

با حضور عمه هاش و شب با خانواده خودم..

با مقداری حواشی..

امیدوارم دل کسی نشکسته باشه و کسی تو زحمت بی جا نیفتاده باشه..

من نیتم تماما خیر بود و واقعا توقع کادو نداشتم..

سعی کردم به ساده ترین شکل ممکن جشن بگیرم..

ولی خب به این نتیجه رسیدم که سال دیگه لااقل به اسم "تولد" برنامه ای نگیرم.. برای هیچ کدوم مون..

امسال چون اولین تولد دخترک بود براش جشن گرفتم و گفتم که با تولد باباش که چند روز دیگه ست، با هم باشه. بقیه هم که خیلی لطف دارن تولد ماه گذشته ی من رو هم اضافه کردن و خب مطمئنم تهیه سه تا کادو دیگران رو به زحمت انداخت..

هیج وقت چنین کاری نکنید :|

من روحمم خبر نداشت تولدمه :|

یادم باشه به همسر بگم سال دسگه هیچگونه مراسمی به اسم تولد نخواهیم داشت مگر در حیطه خانواده سه نفره خودمون! البته به شرط حیات :)

دخترکم ممنون بابت همکاریت و ذوووق های قشنگت از شعر تولد و بودنت کنار ما..

باورم نمیشه یک سال گذشت..

یک سالگی..

خوشحالم که خدا تو رو به ما داد..

زهراساداتِ خوبم..

هر لحظه بودنت رو شکر میکنم..

تولدت مبارک دخترم

تولدت مبارک نفسم..

کتاب خواندنی

کتاب سه دقیقه در قیامت

از انتشارات شهید ابراهیم هادی

کوتاه اما بسیار عالی..

پیشنهاد میکنم بخونید.. حتما..

 

یا رقیه..

اول صبحی دیدم که یک گوشواره اش نیست.. کجا افتاده؟ دیشب قبل خواب که توی گوشش بود.. حتما یک جایی دور و ور تخت است.. گشتم، نبود.. نکند سوراخ گوشش بسته شده باشد؟ دوماهگی اش را به یاد می آورم و جیغ هایش موقع سوراخ شدن گوش ها.. نه، دلم نمیخواهد دوباره درد بکشد مخصوصا حالا که بزرگتر شده.. یک جفت گوشواره دیگر دارد.. میخواهم بگذارم گوشش ببینم داخل میشود یا نه.. نمی گذارد.. بیخیال میشوم.. بماند وقتی خوابید..

آرام سر پایم خوابیده..

گوشواره داخل نمی رود.. انگار پشت گوشش جرم گرفته.. آرام تمیزش میکنم.. کمی تکان میخورد.. گوشواره را می بندم.. برایش بزرگ است.. میدانم دست میزند و گوشواره را می کشد.. ممکن است گوشش را پاره کند.. میروم توی اتاق.. صلوات میفرستم.. خدایا لطفا پیدا شود..سه ساله ی کربلا.. به دخترم رحم کن..

تخت را جابجا میکنم.. پیدا شد.. چقدر زود.. تا خواب است گوشواره را می اندازم توی گوشش.. الحمدلله..

دختر من درد نکشید.. گوشواره اش را به زور از گوشش درنیاوردند.. گوشش پاره نشد.. خون نیامد.. کسی او را با تازیانه نزد.. یا رقیه.. چه کشیدی دخترک سه ساله ی کربلا..