خبرهای خوبی در راه است ..

مثلا این که داریم از تهران میریم

:)

و این دوری لعنتی تموم میشه ..

و من این روزها مشغول اسباب کشی هستم

اصن هرکی باید تو شهر خودش زندگی کنه مگه نه؟ کنار خانواده اش.

دلم برای تهران تنگ میشه قطعا. هرچی باشه اولین هامون توی این شهر و این خونه اتفاق افتاده. خاطرات خوبی داریم.

ولی اگر بیشتر از این بمونیم، تا آخر عمرمون موندگار میشیم و من اصلا این رو نمیخوام. ترجیح میدم تا اوضاع مون اینجا ثابت نشده بزنیم بیرون .. 

فعلا برنامه های آینده مون اولویت داره به استفاده از امکانات تهران که هیچ وقت منکرشون نشدم.

خلاصه دعا کنید همه چی خوب پیش بره و خونه مون اونجا جور بشه و انتقالی دانشگاهمون هم حل بشه و زودتر بریم.

بجز خانواده هامون هنوز به کسی نگفتیم .. بین خودمون بمونه ؛)