گر نگهدار من آن است که من میدانم..

حتما شنیدین که میگن جنسیت بچه مهم نیست، فقط سالم باشه..

این روزها با تمام وجود به این جمله رسیدم

البته که از همون اولم برام فرقی نمیکرد..

یادمه دوست نداشتم آبان به دنیا بیاد..یا خرداد مثلا..(به دلایلی)

ولی این روزها..

اینقدر نگران سلامتیشم..

که دیگه هیچیِ هیچی برام مهم نیست..

فقط میخوام امروز توی اتاق سونوگرافی صدای قلب شو بشنوم و دکتر بگه همه چی خوبه..

دکتر خودم هم بگه دیگه نیازی به استراحت نداری..

و بعد از بیست و چند روز موندن خونه ی مامانم اینا، برگردیم به خونه ی عشق خودمون.

 اونقدر دلم برای خونه مون تنگه..

برای گلدون سبزمون که نمیدونم الان حالش چطوره..

برای اشپزی کردن..(مخصوصا با قابلمه های جدیدم)

پیچیدن بوی غذا..

چیدن سفره..

حتی دراز کشیدن روی تخت خواب..

دلم میخواد دوباره بشم خانم ِِ خونه..

خانم ِِ خونه ای که حالا مامان شده..

برم توی اتاقش..

و غرق رویا بشم..

وسایل نداشته ش(!) رو بچینم..

دیوار و سقف شو تزیین کنم..

تا خدا چی بخواد ..

التماس دعا..