یه دعوای حسابی

یادم نمیاد هیچوقت اینقدر بد باهام حرف زده باشه.‌.

کلامش سرتاسر نیش و کنایه و فریاد و مقصر دونستن من بود..

سر یه موضوع خیلی ساده که الکی بزرگش کرده بود..

اینم از هدیه هفتمین سالگرد عروسی مون..

قشنگه نه؟ :)

دیگه دلم‌ نمیخواد بهش فکر کنم..

خیلی جلوی خودمو گرفتم که جوابشو ندادم و اون هرچی دلش میخواست گفت.. 

فردا یه روز قشنگ برای خودم و دخترجان میسازم..

و میدونم که از حرفاش پشیمون میشه..

هرچند دلم رو شکست با حرفاش

اما میدونم این هم میگذره و اوضاع عادی میشه..