مشغولیات
بعد از چند روز که احساس میکردم گلوم یه جور غیرعادی هست پاشدم توی سکوت و تنهایی آخر شب خونه یه استکان آبجوش عسل با چندقطره لیمو برای خودم درست کردم و منتظرم تا از داغی بیفته تا بخورم
خیلی دوست دارم با بعضی آدم ها که حدس میزنم مدل رابطه شون شبیه من و همسره یه دل سیر صحبت کنم و ازشون راهنمایی بخوام اما هنوز نتونستم خودمو قانع کنم که مسائل خصوصی مونو برای دیگران بگم و هنوز معتقدم گفتنش کار درستی نیست
دخترجانم این روزها خیلی عاقل تر از قبل شده و خیلی چیزها رو میفهمه و این همزمان من رو بینهایت خوشحال و اندکی غمگین میکنه که داره اینقدر زود بزرگ میشه..
دوست داشتم الان زندگی مون جور دیگه ای بود.. یه سری مشکلات رو نداشتیم و بجای تمرکز روی اون ها با خیال آسوده زندگی مونو میکردیم.. اما زدم به بیخیالی و دیگه قید یه سری لذت ها رو زدم و به خودم تلقین میکنم که همینه که هست.. بپذیر و کنار بیا.. این اصلا خوب نیست و امیدی به آینده ندارم اما فکرمیکنم همه ی تلاشم رو کردم و میکنم.. ولی این عمری که داره میگذره حیفه که اینجوری بگذره.. مگه نه؟
پاییزه و لعنت به این وضعیت کشور که حتی نمیتونم به همسر بگم شب های طولانی پاییز بریم یه جایی قدم بزنیم از ترس تجمعات.. نمیدونم کی تموم میشه و عمیقا ناراحتم از وضع موجود.. خدا بخیر کنه