چهل و شش

یکی از اشتباهاتی که خانم ها بعد عروسی شون دچار میشن اینه که علایق شون رو میذارن کنار. چرا؟ چون همسرشون به اون چیز علاقه مند نیست ! یکی از فراوان ترین مثال هاش اختلاف سلیقه توی غذاست. مثلا چون آقا فلان غذا رو دوست نداره خانم هیـــچ وقت نمیپزه و همیشه حسرت میخوره که خییییلی وقته غذایی که دوست دارم رو نخوردم. خب چرا آخه؟ من از همون اول سعی کردم دوست داشتنی هام رو حفظ کنم. من دال عدس خیلی دوست دارم.(همون عدس قرمزها) و همیشه وقتی میرفتیم خرید حبوبات به اندازه ی خودم میخریدیم. هروقت هم میلم میشد برای خودم میپختم(زود میپزه و این یکی از مزیت هاشه!) یا این که کنار غذا درست میکردم. حکم سوپ رو داشت یجورایی برای من ! منتها همسرم دوست نداره. تا همین دو شب پیش که شام نداشتیم و من پاشدم برای خودم درست کردم. وقتی داشتم میخورم همسر هم یه قاشق امتحان کرد و خوشش اومد :) منم رفتم همه شو کشیدم و با هم خوردیم. به همین سادگی ! نه تنها از غذای مورد علاقه ام نگذشته ام بلکه همسرم رو هم علاقه مند کردم ! خلاصه .. امروز که کوکو سیب زمینی داشتیم و همسر رفته بود نون بگیره منم سریع دال عدس گذاشتم و کنار غذا خوردیم :) خورش بامیه هم یکی از غذاهایی که همسری دوست نداره و من عاشقشم :)) برای این که هر دومون از غذا لذت ببریم یک خورش جدید از خودم دراوردم به اسم بامیه بادمجون :)) بامیه ش برا من ! بادمجونش برای همسر :)

یا در مورد سوپ ! موفق شدم همسر رو سوپ خور کنم اونم چه جووور :)) 

به علایق مون احترام بذاریم :)