نیمه شب

کاش میشد برم حرم امام رضا یه دل سیر اشک بریزم

و دیگه هیچوقت ِِ هیچوقت برنگردم خونه..

کاش متعلق به هیچ جایی نبودم..

کاش مادر نبودم..

کاش کسی جایی منتظرم نبود..

اونوقت حتما همین امشب، توی همین مه غلیظ، حالا که همه خوابن.. برای همیشه میرفتم تا کسی نتونه پیدام کنه..

کاش هیچوقت این روزهای سخت رو نمی دیدم..

بدترین درد

یکی رو میخوام

که کنارش بشینم و بگم و بگم و زاار بزنم این درد بی درمون رو.. اینکه به بن بست رسیدم و هیچ راهی جلوی پام نیست.. کاش تموم بشه این روزا.. کاش بخیر بگذره و من بتونم زنده بمونم..