جار زدن ممنوع !

بعد از ده روز آمده ام بگویم به خدا لازم نیست خوشبختی هایمان را جار بزنیم. شاید کسی تصویر میوه های رنگی رنگی تابستان را دید و دلش خواست و نداشت که بخرد. شاید کسی نتواند در فلان رستوران دویست هزار تومان برای شام اش خرج کند. آن وقت از چهل و هشت زاویه ی مختلف عکس میگذاریم که ای مردم دنیا ! ببینید ما چقدر پولدار و خوشبختیم. آن وقت مرد خانواده را شرمنده میکنیم که نمیتواند برای همسر و فرزندانش این ها را تهیه کنید. مسافرت میرویم، قبول. از فلان جا خرید میکنیم، قبول. ولی لازم نیست تمام اش را منتشر کنیم. یک چیزی وجود دارد به نام سال نامه. دفترخاطرات خیلی وقت است اختراع شده. اسکرپ بوک هم که جدیدا مد شده. آنجا هرچقدر بخواهید می توانید بنویسد و عکس بچسبانید و حالش را ببرید ! تو را به خدا این شبکه های اجتماعی را برای اعلام خوشبختی تان انتخاب نکنید. یا خودتان بدبخت میشوید یا دیگران را بدبخت می کنید !
+ نمیگویم خودم هیچ وقت این کار را نکردم. حتی توی همین وبلاگ ! شاید دلیل بخشی از عدم فعالیتم توی اینستاگرام این بود که هیچ عکسی برای انتشار نداشتم. جز همین روزمرگی های معمولی. قطعا اگر روزی حرفی برای گفتن داشتم که مخاطب گسترده ای داشت، برمیگردم.

+ میدانم، گاهی آنقدر ذوق داریم و خوشحالیم که دوست داریم انرژی شادی مان در تمام دنیا منعکس شود. ولی، همین انرژی گاهی با نوشتن فروکش میکند. یا با تعریف کردن برای خانواده. نه یک شبکه ی اجتماعی که از هر نوع قشر و سن و جنسیتی مخاطب دارد.

+ هیچ کدام از عمد این کار را نمیکنیم. ولی دل ها، خیلی زود می شکنند.. ادم ها، خیلی زود حسرت میخورند. قدری حواسمان را جمع کنیم.